Märklin 39399 DB class 390-2

 Märklin 39399 DB class 390-2

Model:

Locomotief met Digital-decoder mfx en geluidsgenerator. Bovendien beschikt hij over een geregelde Softdrive Sinus-hoogvermogenaandrijving en een compacte, onderhoudsvrije blikmotor. 4 assen aangedreven. Tractie banden. Locomotief en tender grotendeels van metaal. Tussen locomotief en tender zit een kortkoppeling met geleidingsmechaniek en deze is verstelbaar voor bochten. In de locomotief kan een rookgenerator 72270 worden ingebouwd. De koplampen zijn onderhoudsvrije, warmwitte LED's. De drievoudige koplampen wisselen met de rijrichting. De frontseinen en de in de locomotief in te bouwen rookgenerator werken conventioneel in bedrijf en zijn digitaal schakelbaar. De achterkant van de tender is voorzien van een kortkoppeling met geleidingsmechanisme en een NEM-koppelingszak. Minimale bedieningsradius is 360 mm / 14-3/16. Beschermhoezen voor de zuigerstang worden meegeleverd. Lengte over de buffers 26,6 cm

• Highlights:
• Volledig nieuwe tooling.
• Bijzonder fijne metalen constructie.  
• Compacte bouwvorm Softdrive Sinus-hoogvermogenaandrijving.  
• mfx-decoder.  
• Een grote verscheidenheid aan bedienings- en geluidsfuncties, digitaal schakelbaar.

De serie P10 / BR 39 Een krachtige locomotief in het Middengebergte. In 1919 begon bij de firma Borsig in Berlijn de ontwikkeling van een passagierslocomotief met een 2-8-2 Mikado-wielopstelling. Zijn taak was vooral het beheersen van het zware sneltreinverkeer in het Middengebergte. Het was vaak te zien op de Main-Weserlijn, de Eifellijn, de Schwarzwald- of Zwarte Woud-lijn, de Gau-lijn en in Saksen. Tussen 1922 en 1927 verlieten in totaal 260 exemplaren van deze locomotief met vier aangedreven assen de fabriekshallen, die de Deutsche Reichsbahn Gesellschaft (DRG) als serie 39 bestempelde en die na de Tweede Wereldoorlog onmisbaar waren in beide Duitse deelstaten. Deze locomotieven waren 22.890 mm lang en wogen 100,4 ton. Met hun driecilinderonderstel bereikten ze een topsnelheid van 110 km/u en hadden ze een geïndexeerd vermogen van 1.620 pk. De serie 39 overschreed de vereiste aslast van 17 ton echter aanzienlijk, zodat meerdere van deze krachtige locomotieven pas weer konden worden ingezet nadat de spoorlijnen waren verbeterd. De P 10 gold als de krachtigste reizigerslocomotief onder de provinciale staatsspoorwegen. Bij de Deutsche Bundesbahn waren de meeste van deze locomotieven uitgerust met Witte-windleiplaten en de tender 2’2’ T 34, die de tender pr2’2’ T 31,5 verving. De DB stelde de serie 39 in Stuttgart buiten dienst, waar de laatste drie machines in 1967 uit de dienst verdwenen. Voor de Deutsche Reichsbahn Oost-Duitsland waren de daar overgebleven 85 locomotieven onmisbaar en werden daar in het ombouwprogramma opgenomen en later als serie bestempeld. 22. De 39 230 van de Deutsche Bundesbahn bleef behouden en tegenwoordig kunt u deze indrukwekkende locomotief bezichtigen in het Duitse Stoomlocomotiefmuseum op de Neuenmarkt in Opper-Franken, aan de voet van de beroemde/beruchte Schiefe Ebene-helling.

Ongebruikte nieuwstaat!